Tuinieren is de voorlopige uitkomst
Eindelijk was het zover. Lekker vakantie. Tent opgezet en we konden heerlijk gaan genieten. Tijd om te bezinnen. Want ja, dat vind ik belangrijk in de vakantie. Als je verder niets hoeft, komen er vast goede ideeën voor het nieuwe seizoen. Of over mezelf. Dat laatste was wel nodig vond ik. Want echt goed in mijn vel zat ik niet. Onrust over de vraag of ik wel de goede dingen aan het doen ben. Over wat ik echt leuk vind. Waar liggen mijn kwaliteiten? En dat zou ik allemaal eens gaan ophelderen deze vakantie.
Ergens halverwege waren we een prachtige wandeling aan het maken door de Zeeuwse duinen. Ik met een onrustig hoofd, want lekker aan het malen over mijn kernkwaliteiten. Kom ineens tot de ontdekking dat ik daar zo midden in die rauwe natuur (nou ja, ik hou graag de illusie omhoog dat Nederland inderdaad nog rauwe natuur kent), dat ik helemaal rustig werd. En intens aan het genieten was van bloemetjes langs het pad. In de zon glinsteren groen de vliegen, die bij nader inzien op een berg stront zaten. En vlindertjes die voorbij vlogen. En ik rook ineens die zoete geur van bloemen en de zilte geur van de zee door elkaar. Wauw!
Hier wil ik meer van dacht ik. Ik besloot meteen ‘thuis in de tent’ te gaan zoeken naar een huisje aan zee. Verhuizen, dat moest het worden. Maar helaas kwamen daar meteen de twijfelgedachtes. Absoluut één van mijn kernkwaliteiten. Ik kan heel goed een idee vanuit tenminste tien kanten belichten en het dan vervolgens aan de kant leggen. Want wat ik dan soms weer even niet zo goed kan, is besluiten wat klopt en wat niet en dat koppelen aan mijn gevoel. In dit geval ging dit proces echter wonderwel een bepaalde kant op. Een kant, waarbij ik me realiseerde dat het niet het daar altijd in die duinen zijn, het aantrekkelijke punt was, maar gewoon de natuur zin z’n algemeenheid.
Hé daar had ik toch in mijn achtertuin, in de grote stad ook wel enige ruimte voor? Ja, waarom niet. Belangrijk bij het ontwikkelen / ontdekken van je kernkwaliteiten is af en toe nieuwe dingen proberen, afwijken van de gebaande paden, buiten je comfortzone enzo. En was die tuin niet ook deels de reden om dit huis te kopen? Dan was het ook niet zo gek dat ik daar eens wat mee ging doen. Daarnaast meende ik ineens dat ik wel eens ergens had gelezen dat tuinieren sowieso heel goed was voor een mens. Heel meditatief zeg maar. En dat zou fijn zijn in mijn toch wat zwaar aangezette kantoorleven. Daarbij schijnt het ook goed te zijn voor de vetverbranding, iets waar je ook altijd naar op zoek bent.
Tjoh, wat een inzicht ineens. Een nieuwe hobby was geboren. Ik ga tuinieren!
Over mijn wedervaren op dit vlak, de ontwikkeling van de stadstuin en mijn persoonlijke ontwikkeling zal ik af en toe iets schrijven. Gewoon, omdat ik ontdekt heb (ook in deze zelfde vakantie, maar eigenlijk wist ik dat al wel), dat ik schrijven ook erg leuk vind.
Of ik nog iets heb ontdekt op het gebied van kernkwaliteiten en talent? Ja, ik schijn redelijk goed te zijn in het aan de praat houden van de campingwifi op de tablets van mijn kinderen.
Augustus 2019