Zondagavondgevoel
Het eerste huis met zonnepanelen stond in Castricum. Wist u dat? Ik niet. Geopend door niemand minder dan prins Bernard! In 1989. Energiebesparing was hot! (Over de relatie tussen energiebesparing en het Koningshuis zouden vermoed ik diverse snedige columns geschreven kunnen worden, dat laat ik voor nu maar even over aan eigen verbeelding).
Aantal huizen met zonnepanelen tikt 1 miljoen aan, zo leert mij een kop op nu.nl. Ik word echt warm van zo’n kop. Je krijgt toch heel even het gevoel dat er soms iets goed gaat in deze wereld, die doorgaans toch vooral slechts in staat lijkt te zijn om slecht nieuws voort te brengen. Meer woningen met zonnepanelen. Een flinke groei, sinds 1989. Mooi ook, dat de eigenaar van die woning in Castricum even het woord krijgt. Destijds ambtenaar bij een provinciedienst die zich bezighield met energiebesparing. Hij mocht gewoon, op kosten van de baas, het beleid in z’n eigen woning in de praktijk brengen! Kom daar nu maar eens om, dat lijkt me fiscaal een drama worden…
(Gemakshalve ga ik hier maar even voorbij aan het feit dat her neerleggen van zonnepanelen uiteraard helemaal niet noodzakelijkerwijs leidt tot energiebesparing. Maar zuiver gezien slechts een andere opwek is, maar een kniesoor die daarop let.)
Energiebesparing heet tegenwoordig Klimaatakkoord en de doelen zijn nog min of meer hetzelfde als in 1989. Maar gelukkig! Het aantal woningen met zonnepanelen is de 1 miljoen gepasseerd. In 1989 1, in 2020 1 miljoen. Zoveel mensen die zich realiseren dat er nu echt iets moet gebeuren. Ja, echt een fijn zondagavond-vlak na de vakantie-morgen de eerste maandag- bericht.
Dan popt echter de onrustzoeker in mij weer op. Oh ja, en hoeveel woningen zijn er dan in Nederland? Even Googlen leert dat het er 7,9 miljoen zijn (per 1/1/2020). Mmmm 1/8 heeft dus zonnepanelen. Voelt toch een beetje als een tegenvaller. Het kritische stemmetje wint het nu bijna van het fijne warme gevoel. Zijn we eigenlijk inmiddels wel aan het besparen? Het artikel zegt er niets over. Terug naar Google. Aj, de cijfers laten zien dat we ten opzichte van 1990 meer elektriciteit zijn gaan gebruiken!
Gauw terug naar mijn zondagavond gevoel en het artikel. Op zoek naar een fijn citaat van een bewoner die oprecht bezig is met het op z’n eigen plekje verbeteren van de wereld. Helaas, mijn hoop blijkt ijdel. De toename ontstaat louter en alleen doordat het financieel woest aantrekkelijk is! Interviews met mensen die het nog net niet letterlijk voorrekenen met hun rekenmachine. Geen woord over verbeteren van de wereld, klimaatakkoord, stijgende zeespiegels, ontbossing oid…
En dan nog: slechts 1/8! Niets ‘een beter milieu begint bij jezelf’ (ook een slogan uit die tijd), maar meer ‘poen, poen, poen’ (en ja, dat is idd van een oudere datum).
Mijn oog valt op een citaat. De provincieambtenaar woont nog steeds in datzelfde huis, met inmiddels nieuwe panelen. Maar: “Ik heb nog een paar oude laten liggen, om te kijken hoelang ze het volhouden, hoe lang de levensduur is.” Kijk, dat is duurzaamheid. Iets tot de laatste snik gebruiken. Hij wel…