Hernieuwbare Energie in de achtertuin
20 juli 2020
Zondagmiddag. Mijn nieuwe buurman staat op de stoep om even kennis te maken. In het deurgesprekje meldt hij dat hij gezien heeft dat wij zonnepanelen hebben. En hij vraagt zich hardop af, hoeveel die op jaarbasis opbrengen. Hij heeft tenslotte hetzelfde dak. Ik beloof om dit voor hem op te zoeken.
Terug in de tuin lees ik dat wij Nederlanders het aandeel Hernieuwbare Energie nogal overschatten. Als Rijksambtenaar die zich bezighoudt met dit thema een bericht waar je iets langer bij wilt stil staan. Want je vraagt je het af: waar komt dat door?
Is het het onbegrensde optimisme van de Nederlander, dat hij alle dingen die van groot belang zijn voor het maatschappelijk nut overschat? Dat hij op zondagmiddag in het bos staat, rondkijkt en tevreden constateert dat er toch wel veel natuur is in Nederland. Of dat ie op maandagochtend in de file staat en trots en blij vaststelt dat alle medelanders zich toch waanzinnig goed aan de 100 km/h houden. Die we zo broodnodig hebben in de bestrijding van die vermaledijde stikstofcrisis.
Of liggen de armoedige hoeveelheid HE-opweklocaties in Nederland toch erg in het zicht van de meeste Nederlanders. Dat we, als we onderweg zijn naar ons gezellig-met-de-kinderen-een-weekendje-weg, grote windmolens zien staan of lange rijen zonnepanelen zien liggen in het veld. En we even wegdromen in oer-Hollandse landschappen van weleer, met ouderwetse windmolens, koeien en het wereldwijd geroemde bijzondere zonlicht. We concluderen met enig weemoed dat het beeld voor altijd veranderd is. Maar zien ook kansen voor de hedendaagse schilderkunst, om deze grote hoeveelheid innovatie techniek wederom vast te leggen onder een Hollandse lucht.
Of wellicht dat we uit de grote stroom negatieve berichten rondom grote windmolenparken en de daardoor ontstane windmolen terreur, vermoeden dat er enorme hoeveelheden windmolens worden geplaatst.
Of dat we eigenlijk geen idee hebben, omdat het onderwerp ons niet interesseert. Dat we tijdens de buurt-BBQ het eens zijn met onze buurman dat die dingen toch maar lelijk zijn in het landschap. En we er daarom vanuit gaan dat het er wel veel zullen zijn. Anders kan het tenslotte toch niet lelijk zijn. Of we hebben gelezen over de hoeveelheid MW die wordt opgewekt in windparken ver weg op zee. Grote getallen in een ver van ons bed show. Ronkende woorden van succes, dus het zal wel goed zijn.
En ik zie die dikke stapel mooie projecten die we als team op ons bureau hebben liggen. Wat de precieze reden ook is, of wellicht combinaties van redenen, een deel van ons Hollanders ziet de wereld van Hernieuwbare Energie een stuk rooskleuriger dan de feiten bewijzen. Wat betekent dit voor mijn opdracht: snel en veel? Wat kunnen we doen? Moeten we dit beeld keren? En zo ja, hoe?
Ik denk weer aan mijn buurman. Hij wel, hij overweegt om zonnepanelen te plaatsen. Hoort hij bij die paar eenzame mensen die weten dat we er nog lang niet zijn met Hernieuwbare Energie? Of heeft hij andere motieven?
Als ik het onderzoek doorneem springen er twee dingen uit. Op de vraag waarom men z’n huis wil verduurzamen, antwoordt 64% ‘kosten besparen’. En veruit de grootste angst op het gebied van duurzame energie zijn de kosten van verduurzaming.
Hè, dat klinkt in elk geval allebei heerlijk ouderwets Hollands. Ik zal het eens navragen bij mijn buurman, tijdens de komende buurt-BBQ.
Column naar aanleiding van dit bericht: https://nos.nl/artikel/2341176-onderzoek-nederlanders-overschatten-werkelijke-aandeel-duurzame-energie.html