Brenda Spiegelt

Columns

Op het strand

12 augustus 2020

Ik neem mezelf met regelmaat voor om minder te oordelen. Je hoort daar van die fijne verhalen over. Dat het beter is voor je eigen zelfbeeld. Dat het je vriendelijker maakt. Dat je beter in contact komt met anderen, doordat er niets meer in de weg staat. Heerlijk lijkt me dat allemaal.

Hoewel de eerlijkheid gebied te zeggen dat ik vooral ga voor dat betere zelfbeeld. Vriendelijker is bij tijd en wijle ook nog wel OK. Maar al rondkijkend hierop het Franse strand, voel ik geen overstelpende behoefte om een beetje gezellig te gaan rondkuieren om zo fijn in contact te komen met anderen. Niet in de laatste plaats omdat mij kennis van de Franse taal niet veel verder komt dan: Bonjour, deux baguette en cinq croissant . Om mijn gezin in elk geval van een enigszins fatsoenlijk ontbijt te kunnen voorzien in deze vakantie.

Ook al zou ik de behoefte voelen om de mensen die naast mij op een handdoekje zijn gaan zitten, te vragen naar de herkomst van hun tattoos, ik zou niet weten hoe. Hoewel, ik zou met google translate vragen kunnen vertalen, maar dat is het soort contact dat je wat mij betreft zeer minimaal moet houden. Voor die momenten dat je kind gillend van de jeuk wakker wordt, helemaal onder de uitslag blijkt te zitten omdat de zonnebrandcrème, waarop stond 'huidneutraal', toch niet zo neutraal blijkt te zijn.

En zie dan in een Franse pharmacie maar eens met handen en voeten uit te leggen wat je bedoeld. Op zo'n moment is google translate een uitkomst. Ik typ mijn probleem in, mijn telefoon vertaalt dit naar wat onbegrijpelijke woorden, maar de mevrouw achter de kassa-met-plexiglas begint blij te lachen (wat een vreemd cynische reactie is op de ellende van mijn zwaar overprikkelde kind, maar dat terzijde) en pakt een flesje met daarop iets van 'sensitive'. Ik reken een dikke 15 euro af, waarvoor ik in Nederland drie flessen rode wijn had kunnen krijgen en hoop er maar het beste van.

Niet oordelen dus. Er is nog een lange weg te gaan.