2e Advent: Korenschoof
De hongersnood teistert het land nu al twee jaar, en ook de komende vijf jaar zal er niet geploegd of geoogst worden. God heeft mij voor jullie uitgestuurd om jullie voortbestaan op aarde veilig te stellen, zo wilde Hij veel levens redden.
Genesis 45: 6,7
Het nare van dat hele vroege Advent, zoals we dit jaar hebben, is dat Sinterklaas, Advent en Kerst als een soort vervreemdende kluwen in mijn hoofd en huis terecht komen. Dat je onder het genot van kruidnootjes staat te hannesen met geurige dennentakken, om er een kerststuk van te maken. En dat je een surprise zit te maken met kerstmuziek op de achtergrond.
Liever zou ik half november al een kerstboom neerzetten, tegen de sombere novembermaand. Maar dat klopt niet met Sinterklaas. Alles op zijn tijd of zoiets. De aanloop naar al die mooie momenten voelt toch een beetje rommelig. Eigenlijk precies het gevoel dat bij Advent hoort: wachten, afwachten, voorbereiden. Ongemakkelijk…
Ik ben dan ook altijd weer diep onder de indruk van het verhaal van Jozef. Heb ik al moeite om alles een beetje geregeld te krijgen in die laatste anderhalve maand van het jaar. God is in deze geschiedenis jaren bezig om iedereen en alles op de juiste plek te krijgen.
Oppervlakkig gezien lijkt het verhaal van Jozef een beetje op een Hollywood film. Een eenzaam mens ondergaat eerst allerlei ellende, door eigen goedheid komt ie toch op een betere plek en redt vervolgens de wereld. En last but not least: hij krijgt ook z’n familie nog terug. Het hele verhaal zou niet misstaan in de ‘feel good’ sfeer van het hedendaagse kerstfeest.
Jozef wijst met zijn uitspraak “God heeft mij voor jullie uitgestuurd,….. om levens te redden” echter veel verder dan de wereld van dennengeur, kunstsneeuw en cadeautjes. Hij wijst zijn broers op de regie van God in zijn eigen, maar ook in hun levens. Hij is niet toevallig in deze film beland. Nee, God leidt zijn leven.
Zo kan het zijn dat hij eerst alleen maar kan dromen van korenschoven. Schoven die hem gebonden naar Egypte brachten. Vast, op een plek waar hij niet wilde zijn, alleen, zonder familie. En hier staat hij als een van de machtigste mensen van Egypte echte korenschoven uit te delen.
Geen ‘feel good’, want er is honger. En dat zal ook nog vijf jaar duren. Maar ergens in die schraalheid is er een plek met overvloed.
Raar eigenlijk. Ik zou overvloed nooit verwachten op een plek die vreemd en onveilig is. In deze Advendtijd vraag ik me ineens af of ik niet ook af en toe naar een vreemde plek moet. Om daar Gods overvloed echt te voelen.
Ja, tot mijn schaamte realiseer ik me dat mijn wensen om me vol op Sint en Kerst te storten en mooie kerststukken en een stralende kerstboom neer te zetten, vooral bedoeld zijn om mezelf een gezellig en veilig plekje te bezorgen. Mis ik daardoor niet Gods overvloed?
Ik vrees dat ik meer lijk op een van de broers. Veilig achtergebleven. Nare gedachtes over het lot van Jozef verdwijnen langzaam naar de achtergrond in het veilige en rijke leven van alledag. Pas als de nood hoog is worden ze door hun oude vader naar Egypte geschopt.
En daar treffen ze Jozef! Die tegen hen zegt: God wil jouw leven redden! Over verwarring gesproken… Wat een hoopvolle boodschap. Als ik weer eens sta te schipperen met mijn tijd. Of sta te ploeteren met wat ik mezelf gun en wat ik geef aan ‘de ander’. Als ik mezelf liever terugtrek in mijn eigen veilige plekje. God zegt ook tegen mij: hier heb je een korenschoof.
Hij geeft leven. Een mooier cadeau kun je niet verwachten in je schoen of onder de kerstboom. Geen ‘feel good’, maar echt goed!
December 2021